நான்காம் நாளின் வாசிப்பனுபவம்..

வியாழன் வாசிப்பை இங்கே பதிவிடவும்.

நான்காம் நாளின் வாசிப்பனுபவம்..

அழகியசிங்கர்

திரும்பவும் இரவு 9 மணி அளவில்தான் புத்தகத்தைத் தொட முடிந்தது. ஆனால் நேரத்தைக் குறிக்கோளாக வைத்துக்கொண்டு படிக்கவில்லை. அப்படிப் படித்தால் இந்தப் புத்தகத்தை முடிக்க முடியாது. அதனால் நான் கடிகாரத்தைத் தூக்கிப் போட்டுவிட்டேன்.  ஆனால் புத்தகத்தை முடிக்க வேண்டுமென்ற குறிக்கோளுடன் இருந்தேன்.

நான் படித்த புத்தகம் üஉடல் மொழியின் கலைý வெளி ரங்கராஜன் எழுதியது.  டெமி சைஸில் 138 பக்கங்கள் கொண்ட புத்தகம். 22 கட்டுரைகள் அடங்கிய தொகுப்பு.  

வெளி ரங்கராஜனின் எழுத்து நடையைக் குறித்துச் சொல்ல வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது.

உதாரணமாக : மணிமேகலை காப்பியத்தின் ஆழ்மன நீரோட்டம் என்ற கட்டுரையை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.  வெளி ரங்கராஜன் இப்படி எழுதுகிறார்.

"நமது காப்பியங்கள் குறிப்பிட்ட மையச் சரடுகளை இலக்காகக் கொண்டு இயங்குவது போன்ற தோற்றங்களை உருவாக்கினாலும் அவைகளுக்கு இடையே பலவாறாகப் பிரிந்து செல்லும் சிறு கதையாடல்களும் பாத்திரங்களின் இயக்கங்களும் சார்புகள் கடந்த ஒரு வாழ்வுணர்வை சாத்தியப்படுத்தி ஒரு இலக்கியப் படைப்பின் நம்பகத்தன்மையை உறுதி செய்கின்றன."

உண்மையிலேயே இதைப் படிக்கும் வாசகருக்குத் தலையைச் சுற்றிக்கொண்டு வரும்.  ஆனால் இயல்பாகவே இது மாதிரி எழுதுகிறாரா என்பது தெரியவில்லை.  ஏன் என்றால் நகுலனை நோக்கிய ஒரு பயணம் என்ற கட்டுரையில் இம்மாதிரியான கடுமையான நடை இல்லை.

அதேபோல் ஓவியர் கிருஷ்ணமூர்த்தி - சில மனப்பதிவுகள் என்ற கட்டுரையில் இறுக்கமில்லாத நடையில் எழுதியிருக்கிறார்.  அதில் சில வரிகள் ரசிக்கும் படியாகவும் இருக்கிறது.

இதோ : üஅவருடைய சித்திரமே ஒரு மேகமூட்டம் படிந்த பழைய ஓவியம் போல உள்ளது.ý என்று எழுதியிருக்கிறார்.

இதில் ஒருசில கட்டுரைகள் மொழி பெயர்த்துள்ளார்.  நாடகத்தைப்பற்றி இவர் கூறுவதைக் கூர்ந்து கவனிக்க வேண்டுமென்று படுகிறது.  இந்தப் புத்தகத்தை இன்னும் ஒரு முறை படித்து என்னுடைய பதிவை வெளிப்படுத்துகிறேன். 

இன்று இந்தப் புத்தகத்தை எடுத்துப் படித்தேன் என்பதைப் பெருமையுடன் சொல்லிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்.